Als kind had ik een droom en in de zomer van 1987 leek die bereikbaarder dan ooit. In de krant stond een paginagroot testbeeld om medewerkers aan te trekken voor een commercieel TV station. Met het groen van achter mijn oren zou het huidige klimaatprobleem zo van de baan zijn, op mijn sollicitatie werd negatief doch vriendelijk en beleefd gereageerd. Mijn geduld werd op de proef gesteld tot de zomer van ’89. Je kon auditie doen voor een talentenjacht op VTM. NU OF NOOIT heette de show, de Vlaamse versie van Sandra Reemers’ Showmasters, bij ons gepresenteerd door Lynn Wesenbeek. Het was de Nederlandse productieploeg olv Guus Verstraeten die me die eerste TV kans gaf.
De grote doorbraak kwam er niet, de naïviteit en het rare kapsel moesten stapje voor stapje ingeruild worden voor realiteit en creativiteit, en vooral doorzettingsvermogen. 5 jaar duurde die leerschool. Ik kreeg m’n eerste plaatjes op TIEN om te Zien, draaide in een VTM joggingpakje overuren toen het woord ‘netwerken’ nog uitgevonden moest worden en was toch al de koning te rijk. Het was waanzin hoe het publiek reageerde op de nieuwe zender en z’n kakelverse sterren.
Het was knokken ook, maar in een sfeer van feesten en de sky is the limit. Het was een blijven geloven in jezelf, en hopen dat er ook iemand in jou geloofde. Roger Troch, de bezieler en organisator van VTM LEVENSLIJN was mijn talisman. Jaar na jaar hielp ik mee aan die campagne, jaar na jaar ging het een tikkeltje vooruit, in wat ik toen al een carrière wilde noemen. In het TV programma ZOMERKRIEBELS (1994) gaf Luc Appermont mij het broodnodige laatste zetje en 2 dagen later had ik een rol in de waanzinnig populaire soap FAMILIE.
Van de ene dag op de andere ging ik van de trap in de lift. VTM had op dat moment meer dan 50% van de kijkdichtheid. Het effect van die serie en mijn rol daarin zijn nog steeds voelbaar, of toch hoorbaar, als de wielertoeristen ’s zomers voorbij m’n huis fietsen. Nog geen jaar later leverde die beroemdheid me ook dàt op waar ik initieel van droomde: TV presentator worden. Ik maakte reisreportages voor GOEIEMORGEN en presenteerde naast Bieke Ilegems de ontbijtshow en later ook de zomerse quiz-on-the-road KEN JE VTM.
Uit dankbaarheid voor wat me mocht overkomen, startte ik SOAPBAND op, een coverband met m’n zingende soapcollega’s. Wanda Joosten (familie Backeljau), Yvonne Ristie, Werner Desmedt, Truus Druyts en Marc Coessens (Wittekerke), Chadia Cambie, Jeroen Maes en Gunther Levi (Wat Nu Weer), Tanja Kloek, Guido Horckmans, Paulette Daelemans (Familie), Geert Hunaerts (Kotmadam),…
Roger Troch stak z’n nek uit, en Guido Depraetere beloonde op zijn beurt onze durf en inzet met de prime-time presentatie van de Levenslijn Marathon. De ultieme test voor de aanstormende talenten, werd gezegd.
Voor het eerst in al die jaren dacht ik dat het niet meer fout kon gaan. Algemeen directeur Luc De Leersnyder volgde ons zelfs op tour als we met de band weer een volgende stad platspeelden. Soapband was een bom en met de hulp van onze platenbaas en een paar handige commerciële jongens werden we 8 jaar lang een fenomeen aan de Belgische Kust met onze gratis zomerconcerten waar telkens duizenden mensen op af kwamen. Ongezien. Zeven jaar na de start van VTM deed ik die dingen waarvoor ik in de wieg gelegd was en verdiende er zelfs mijn brood mee. Twee dagen na de Levenslijnmarathon moesten oprichters Mike en Guido op een zijspoor en verliet Luc het huis aan de Medialaan. Ik zou er nog een paar jaar blijven hangen, en verbreedde in 2000 voorgoed mijn horizonten in Nederland. Wie weet dat ik ooit opnieuw een beschermengel tegenkom en bij één van al die TV- en radiozenders weer aan de slag kan. (Geef toe, er ooit bijgeraken als bleu, zonder ervaring of opleiding was een pak onwaarschijnlijker) .Al zal ik er ook heel wat mensen moeten missen… Els van den Abeele, Hilde Espenhout, Roger Troch, Guido Depraetere, Peter Van Dam, Hilde…
Ondertussen toch maar proficiat voor het merk, dat er nog steeds staat en duidelijk z’n publiek heeft. Ik voel het voor een deel aan als mijn eigen verjaardag. 30 jaar geleden mocht ik immers voor het eerst op TV, anders had ik NU wellicht NOOIT zo’n CV.
NIEUWS | Dieter Troubleyn, Emiel de Jong en Zjon Smaal gaan de rollen van respectievelijk Sam, Bart en Harrie spelen in dé feel-good musical MAMMA MIA!. Albert Verlinde, producent en algemeen directeur 
Kunst is niet tonen wat je kan, maar wat je bereikt bij je publiek. Verontwaardiging, verdriet, medeleven, …emoties. De jonge mensen van de Singingfactory zijn daar meer dan eens in geslaagd. Hun performing en samenzang is van een niveau dat kan tippen aan de betere pro’s. Dat belooft een mooie theater- en muziek toekomst voor al dat jong geweld (Lien Van Den Bossche, Emma Vanthielen en Fiene Zasada in de hoofdrollen). Maar eerst waren er natuurlijk de schrijnende verhalen van al die jonge meisjes door de decennia heen in de Ierse Laundry kloosters. De duizenden onfortuinlijke meisjes waren daar terechtgekomen voor een zogezegde opvang omdat ze thuis niet konden aarden, ongewenst zwanger waren,…In plaats van te kunnen genieten van een veilig onderkomen en educatie bij de nonnen, werden ze uitgebuit, mishandeld, misbruikt,…om over de schandalige adoptiepraktijken nog maar te zwijgen. Of erger…de ontelbare moorden op hun pasgeboren baby’s. Maak daar maar eens een musical van, dachten An Lauwereins en Dieter Troubleyn bij de voorstelling van het project waarin zij als Moeder Overste en Father Walsh zouden fungeren. Wel, nog zo’n jonge leeuw, Wanne Synnave (21), is daar in geslaagd. Met zijn script neemt hij sinds vorige donderdag z’n uitverkochte zalen op sleeptouw in een emotionele rollercoaster, muzikaal geholpen door de wederom meesterlijke Sam Verhoeven en zijn hemelse composities. Regisseur Rudi Giron krijgt de prijs voor een magistraal geduld, waardoor hij alles geloofwaardig en met beperkte middelen toch maar mooi heeft klaargekregen. De talloze mooie kritieken liegen er niet om. Wie ook nog te biechten wil bij Dieter Troubleyn, moet snel zijn. Komende zaterdagmiddag spelen ze nog de enige -nèt niet- uitverkochte Magdalena in het Zuiderpershuis.
