Perfect kerstcadeau !
De familie Slotje is een keurige familie slotenmakers. Maar schijn bedriegt, want de Slotjes hebben een groot geheim: ’s nachts zijn het allesbehalve keurige inbrekers. Opa Slotje is zelfs de wereldkampioen, al wordt hij een dagje ouder. Zijn grote concurrent Slinkse Sammie aast dit jaar op de wereldtitel, maar of het hem lukt die ook effectief te pakken te krijgen, ontdek je pas op het einde van dit hilarische voorleesboek. Intussen kidnapt Sandy Slotje een babykrokodil, breekt papa Slotje een been tijdens het oefenen op geluidloos sluipen, legt mama Slotje aan haar dochter uit dat liegen enkel mag tegen de politie en moet opa Slotjeeen dagje naar een bejaardentehuis om te oefenen voor als hij het echt niet meer weet. Marieke van Hooff schreef opnieuw een dik voorleesboek boordevol onvergetelijke personages en componeerde voor elk verhaal een liedje. Alle verhalen en bijbehorende liedjes werden met veel plezier ingesproken en -gezongen door Dieter Troubleyn, Ivan Pecnik, Anneke van Hooff en natuurlijk ook Marieke zelf. Henk van der Gugten debuteert met kleurrijke, prachtige prenten vol extra grappige details.
Mamma Mia begon een kwartiertje later. Om 5 voor 8 trok ons hele gezelschap naar de artiestenfoyer en ging iedereen, cast, techniek, productie en musici in een (voor ons onvoorstelbare) orde voor de buis zitten. Een trompetist van de militaire blaaskapel laat op z’n koperwerk ’the last post’ over het volgelopen plein schallen. Al die mensen daar, jong en oud, van allerlei kleur, gender en allooi staan met een adembenemende intensiteit en welgemeende sereniteit, de blauwdruk van de gemeenschap te zijn. Even ben ik nog afgeleid door het kraanwerk dat filmisch uitzwaait en -zoomt over de mensenzee als ware het een scene uit The Hunger Games. Om dan in een waarachtige vanzelfsprekendheid, alsof ik al jaren één van hen ben, de 2 minuten stilte te bewaren, ter herdenking van de doden. Het respect voor en de dankbaarheid aan de mensen die gestorven zijn, opdat de dag daarop de bevrijding kan gevierd worden. En iedereen doet mee, zonder morren, een samenhorigheid om trots op te zijn. In België hebben we daar een voetbalploeg voor nodig.
Kunst is niet tonen wat je kan, maar wat je bereikt bij je publiek. Verontwaardiging, verdriet, medeleven, …emoties. De jonge mensen van de Singingfactory zijn daar meer dan eens in geslaagd. Hun performing en samenzang is van een niveau dat kan tippen aan de betere pro’s. Dat belooft een mooie theater- en muziek toekomst voor al dat jong geweld (Lien Van Den Bossche, Emma Vanthielen en Fiene Zasada in de hoofdrollen). Maar eerst waren er natuurlijk de schrijnende verhalen van al die jonge meisjes door de decennia heen in de Ierse Laundry kloosters. De duizenden onfortuinlijke meisjes waren daar terechtgekomen voor een zogezegde opvang omdat ze thuis niet konden aarden, ongewenst zwanger waren,…In plaats van te kunnen genieten van een veilig onderkomen en educatie bij de nonnen, werden ze uitgebuit, mishandeld, misbruikt,…om over de schandalige adoptiepraktijken nog maar te zwijgen. Of erger…de ontelbare moorden op hun pasgeboren baby’s. Maak daar maar eens een musical van, dachten An Lauwereins en Dieter Troubleyn bij de voorstelling van het project waarin zij als Moeder Overste en Father Walsh zouden fungeren. Wel, nog zo’n jonge leeuw, Wanne Synnave (21), is daar in geslaagd. Met zijn script neemt hij sinds vorige donderdag z’n uitverkochte zalen op sleeptouw in een emotionele rollercoaster, muzikaal geholpen door de wederom meesterlijke Sam Verhoeven en zijn hemelse composities. Regisseur Rudi Giron krijgt de prijs voor een magistraal geduld, waardoor hij alles geloofwaardig en met beperkte middelen toch maar mooi heeft klaargekregen. De talloze mooie kritieken liegen er niet om. Wie ook nog te biechten wil bij Dieter Troubleyn, moet snel zijn. Komende zaterdagmiddag spelen ze nog de enige -nèt niet- uitverkochte Magdalena in het Zuiderpershuis.
Zijn slapen vergrijzen, z’n gewrichten kraakten deze winter nog Gaston’s gewijs door Flanders Expo en hij moet dringend iets aan zijn bijziendheid doen. Ondertussen werkt Dieter ‘op den tast’ bij het EWT. Daar speelt hij de blinde Alex, die samen met z’n makkers: stomme Ben (Frank De Kaey) en dove Danny (Marc Verbruggen) op vrouwenjacht gaat. Met wat technologische hulp weten ze hun handicap in eerste instantie te verbergen. Maar de hilarische misverstanden met Leah (Daisy Thys), Angelina (Maike Boerdam) en Julie (Linda De Ridder) stapelen zich op. Veel vuile praat, waanzinnige toestanden en een publiek aan de zuurstof van het lachen. Echt veel tickets zijn er niet meer, want het EWT heeft al een tijdje een gemiddelde zaalbezetting van ruim 90%. En toch moet u dit gezien hebben. Al is het om door te vertellen aan Dieter, want hij speelt met z’n ogen dicht. De Bonobo’s, een vuilgebekt stuk van Laurent Baffie in regie van Jeroen Maes. Kijk hier naar de knotsgekke preview:
