Ik zei ‘m maandag nog toen ik z’n kamer verliet: “Is dit een ‘afscheid-goeiedag’ of zien we elkaar nog?We zien elkaar nog,” blufte hij. Al wisten we beide dat het niet zo zou lopen. “Anders wil ik nu beginnen bleiten!” en we lachten omdat huilen toch afscheid zou betekenen.
Roger Troch was één van de jonge leeuwen bij Radio 2 begin ’70. Zo’n Golden Boy uit de gouden generatie. Zaki, Mike, Paul,…en was je te jong om hem toen de TOP 30 te horen presenteren, ben je vast geconfronteerd geweest met zijn magische invloed op wat grootse goede doel acties kunnen zijn. Hij zette in de jaren 90 voor VTM een immens charity succes op poten en op de kaart. Ongezien, hij bracht top-entertainment, recordbedragen, sensibilisering, groepsgevoel en zenderuitstraling onder één grote, maar vooral mooie noemer: LEVENSLIJN. Roger wàs Levenslijn. En zo heb ik hem leren kennen. Op de Levenslijntrein, als nog jongere welp, hongerend naar een kans en gedreven als geen ander. En hij voedde mij. Stukje bij beetje, jaar na jaar. Met aandacht, een eerste kansje, vertrouwen, goeie raad, luisterend oor. Om dan, als het momentum zich aandiende, die ene grote kans voor me te vrijwaren. Hij stak z’n nek uit, zette z’n reputatie op het spel en maakte de weg vrij voor de meest fantastische rollercoaster die ik SOAPBAND noemde. Hij wist dat ik het waard was, ik mocht hem bewijzen dat hij gelijk had.
Dat is 20 jaar geleden. Ook na Levenslijn, events voor de sossen en campagnes voor het Rode Kruis bleven we elkaar zien, horen…omdat we vrienden waren. Zijn.
Vrienden nemen geen afscheid, die zitten in je hart en zijn er altijd en overal bij.
Benieuwd naar je ultiemste reisverhaal wil ik je nog even danken, Roger. Om voor mij iemand te zijn die het verschil maakte in m’n leven. Held.
Roger PEEPEE Troch °29 mei 1948 † 29 juli 2016