Drie jaar geleden ben ik begonnen aan de realisatie van een grote droom: het produceren van mijn solo CD, met mijn eigen songs waarin ik m’n hart en ziel heb gelegd. Met eenzelfde geestdrift heb ik ook mijn levensverhaal opgetekend, omdat ik er trots op ben dat ik met hard werken en vechten tegen de bierkaai zo’n mooie dingen heb kunnen bereiken. Ik heb de rauwheid van het bestaan niet geschuwd en ben ook voor mezelf niet mals geweest. Het is wellicht vanuit die openheid en zelfrelativering dat ik een positief en herkenbaar relaas van mijn wondere jaren heb kunnen schetsen. Met deze ‘ode aan mijn struggle for life’ weet ik ondertussen een troost te zijn voor mensen die veel zwaardere kruisen om dragen hebben, en een extra drijfveer voor wie door tegenslag niet meer geloofde in zichzelf.
Ik heb, in samenspraak met mijn uitgever, familie en vrienden, een aartsmoeilijke balans gezocht in nuances, verwoording en relevantie om – dat wat mij gemaakt heeft tot wie ik ben- te verwoorden met zo veel mogelijk respect en begrip voor derden, zonder afbreuk te doen aan mijn historie. Deze integere bedoeling heeft sinds een paar dagen kennis gemaakt met een campagne en context die niet de mijne zijn en wild een eigen leven kunnen leiden, haaks op de zorgvuldige afwegingen die ik heb gemaakt. Ik ben gekwetst omdat dit ook mijn nagedachtenis ten opzichte van een geliefde besmeurt. Ik schaam me, dat dit in mijn naam mag gebeuren.
Dieter