Tag Archives: jolijn henneman

Happy New Year !!!

 

2018 is zo passé. Het was een jaar van feesten, mooie kansen en hard werken. Mamma Mia is een flink deel van mijn leven geworden en zal het nog een jaartje blijven, zo te zien. Het is een privilege om als artiest die dingen te kunnen doen waarvan je altijd al droomde. Omringd bovendien door een crew waar je op kan rekenen en een cast vol talent en spelplezier. Ten aanzien van -elke avond weer- een volle en uitbundige zaal. 2018 kreeg me wederom niet op de knieën, al was het soms buigen of barsten. En ook in 2019 zal ik daarin het been stijf houden en alle uitdagingen aangaan. Iets met: “…al voor hetere vuren gestaan” nietwaar ;-). Het voorbije jaar dus letterlijk, maar ook in zo’n ongelukjes heb ik dan blijkbaar een goede beschermengel. Het zet een mens met de voeten op de grond en vol in de essentie van waar het om draait in het leven.

Ik wens jullie allemaal het allerbeste voor dit nieuwe jaar, en dat ook jullie dromen mogen uitkomen. Dat elk beetje pech of verdriet mag omringd zijn door een nog groter geluk en dito vreugde.

En dat er veel Abba mag zijn. Zoals vannacht op Q Music Nederland, met een zalige bende van heerlijk zingende collega’s in Stephans’ Pianobar.

https://www.facebook.com/QmusicNL/videos/275447816461672/

 

Of op NPO in HET BESTE VAN…met Antje Monteiro, die als Donna een hele week probeert te weerstaan aan Sam en op het einde steeds weer … Kom maar eens kijken, moest je dat nog niet gedaan hebben. Abba-ja, een prima voornemen om het jaar mee te beginnen !

        Het beste van… ABBA        

 

 

MAMMA MIA al 50 volle zalen ver

Komende vrijdag, 26 oktober, is het avontuur van Mamma Mia Nederland al 50 concertdagen ver. En het is, tot nog toe, een ongelooflijk heerlijke rollercoaster geweest. Ok, het had ook dramatischer kunnen lopen, zeker als je weet dat ik 3 dagen voor de premiere gewoon door mijn knie zakte en daarbij meniscus en een pees scheurde. Met chemie, een strak verband, fysio-osteo-kiné en een koppigheid voorzien van  een vleugje narcisme om het momentum (de premiere) niet te willen missen heb ik het noodlot getart om maar kunnen zegevieren. Er zijn goeie commentaren verschenen: ‘Troubleyn zingt misschien wel te goed voor Sam’ als die ene andere: ‘geen één van de vaders kan zingen’. Het publiek leest (of gelooft) blijkbaar zo geen dingen want zit al elke avond rijendik te wachten om op het einde recht te veren en de echte appreciatie te leveren waar het ons om gaat: 1500 mensen die meefeesten op de door ons en de Abba hits gepresenteerde emoties en ambiance.

De kniepijn is stilaan overwonnen, het speelplezier heeft onvoorwaardelijk de bovenhand. Fijne collega’s, de knoflook van Antje en de pinda’s van Nurlaila, hun beider lipgloss en ons aller smintjes en frisks… En dan zijn er mensen die dachten dat wij (de vaders) opzagen tegen de lycra-pakjes en plateauzolen…niets is minder waar. We love it!

Maar wie is nu de echte vader van Sofie…